Page 8 - Całość pdf + okładka

dydaktycznych. Respondenci zapytani o to, co pomogłoby im w lepszym wykorzystaniu
nowoczesnych technologii w nauczaniu, wskazywali m.in. na udział w konferencjach
naukowych poświęconych technologii i komunikacji (TIK-52,5%), szkolenia z zakresu
wykorzystywania nowych technologii w edukacji (42%) (Raport z sondażu ankietowego

w ramach projektu Moj@ edukacja, 2011).

Powyższe kwestie znajdują też odzwierciedlenie w sondażu przeprowadzonym
z dyrektorami gimnazjum z terenów wiejskich i miejskich. Respondenci pytani o problemy
w kształceniu uczniów zwracali uwagę na niewystarczające wyposażenie gimnazjum
w sprzęt, zbyt mały udział praktyki oraz niewystarczające kompetencje nauczycieli do
prowadzenia tego typu zajęć.

W odpowiedzi na wyżej wymienione problemy został opracowany projekt, który miał
na celu wprowadzenie do programów nauczania przedmiotów matematyczno-przyrodniczych
i technicznych (informatycznych) innowacyjnych metod i form kształcenia. Zaproponowano
szersze wykorzystanie na zajęciach technologii i komunikacji - TIK, projektów edukacyjno –
badawczych, przewodniego tekstu oraz prowadzenie zajęć w formie interdyscyplinarnej.
Zostały opracowane gimnazjalne innowacyjne programy nauczania (GIPN) dla przedmiotów:
matematyka, fizyka, chemia, biologia, geografia, informatyka dla całego toku kształcenia.
Wykorzystując podstawy programowe każdego z przedmiotów opracowano program,
w którym stworzono listę szczegółowych celów kształcenia obejmujących wymagania
w kategoriach wiadomości i umiejętności. Przedstawiono hasłowo wprowadzane treści
i pojęcia. Cele i treści stanowiły z kolei punkt wyjścia do zaproponowanych w programie
ćwiczeń. Wybrane ćwiczenia i zadania, w formie krzyżówek, domin, gier dydaktycznych, kart
pracy, szyfrogramów itd., opracowano starannie wraz z kartami pracy i zaproponowano jako
gotowe narzędzia (osobne opracowanie Ćwiczenia) do wykorzystania na zajęciach każdego
z przedmiotów. Ćwiczenia dostosowano do potrzeb i możliwości uczniów również ze
specyficznymi potrzebami edukacyjnymi. Z kolei w uwagach w programie znajdują się m.in.
dodatkowe propozycje dla uczniów uzdolnionych.

GIPN pozwala nauczycielom tworzyć własny plan wynikowy oparty na efektach
kształcenia, a propozycje ćwiczeń i przykładowe scenariusze zajęć wspomagają osiąganie
założonych celów kształcenia.

Druga część Gimnazjalnego Innowacyjnego Programu Nauczania, to część
interdyscyplinarna (GIPNI). Program GIPNI polegał na oddzieleniu kształcenia opartego na
przeprowadzaniu eksperymentów, od typowych zajęć teoretycznych. Zajęcia teoretyczne były
prowadzone oddzielnie dla każdego przedmiotu, natomiast z podstaw programowych
wydzielone zostały części praktyczne dla których został opracowany zestaw eksperymentów
łączących zagadnienia z zakresu wyżej wymienionych przedmiotów. Eksperymenty opierały
się na wykorzystaniu nowoczesnych narzędzi pomiarowych integrujących pomiary wielkości

fizycznych i obserwacji przyrodniczych z obliczeniami matematycznymi i oprogramowaniem
IT. Kształcenie z zastosowaniem projektów, przewodniego tekstu spowodowało, że
uczniowie dobrze rozumieli zasadność swoich działań. Sami planowali kolejność ich

wykonania i realizowali zadania w konsultacji z nauczycielem, a nie na jego polecenie. Takie
podejście wytworzyło u uczniów poczucie odpowiedzialności za swoją pracę, wzmocnione
świadomością praktycznego wykorzystania jej wyników.

Projekt skierowany był do dwudziestu gimnazjów z regionu świętokrzyskiego.
Założono, że średnio z każdego gimnazjum zaangażowanych zostanie sześciu nauczycieli
prowadzących zajęcia z matematyki, fizyki, geografii, biologii, chemii, informatyki oraz
uczniów z dwóch klas pierwszych. Kryterium wyboru szkół był ich ranking związany
z premiowaniem gimnazjów, które osiągnęły wysoki wynik z egzaminu. Najwyższe efekty